Erotic 19

            “นาย... ถอดเสื้อทำไม”

จียงเอ่ยถามเสียงเริ่มสั่น สองแขนที่ใช่กอดออกคลายออกเป็นชันไว้ข้างกายคล้ายกับกำลังจะกระถดหนีออกจากรังสีผู้ล่าตรงหน้า

“ฉันถามไม่ได้ยินหรือไงเล่า!”

รู้ว่าสู้ไม่ได้ก็ยังจะดันทุรังใช้เสียงข่ม แต่ตัวตนกำลังเขยิบหนีออกไปทุกทีจนแผ่นหลังชนกับพนักแขนอีกฝั่ง นัยน์ตาเรียวเหลือบมองด้านหลังนิดหน่อยหาทางรอดก่อนจะหันกลับมามองคนที่กำลังเดินยิ้มไม่น่าไว้ใจ หากแต่จะหนียังไงก็คงหนีไม่ทันในเมื่อผู้ล่ามาประชิดตัว

“อ๊ะ!” เสียงเล็กอุทานขณะที่มือบางถูกรวบไว้อย่างเร็ว “จะทำอะไรซึงฮยอน!”

“ดินเนอร์กับที่รักไงครับ...”

“อุ๊บ!”

ไม่ทันได้ปริปากท้วงใดๆ กลีบปากบางสีชมพูสดถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหยักด้วยความรวดเร็ว จียงหลับตาปี๋ด้วยความตกใจกับการกระทำอุกอาจของร่างสูง เรียวลิ้นอุ่นไล่เลียกลีบปากสีสดก่อนจะรุกล้ำเข้าสำรวจภายในโพรงปากชื้นของจียง ฟันคมขบลงบนริมฝีปากสวยเพียงนิดอย่างหมั่นเขี้ยวกับความน่ารัก

นัยน์ตาหวานพริ้มหลับรับรสจูบดูดดื่มเพลิดเพลินไปกับการหว่านล้อมด้วยร่างกายจากซึงฮยอน ข้อมือบางถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระขณะที่สองร่างกำลังพัวพันแม้จะไม่ได้เปลือยเปล่าแต่ความอุ่นร้อนของผิวเนื้อก็ช่วยให้ซาบซ่านจนแทบกระอักความสำราญ

            มือบางเผลอไผลไล่สัมผัสไปตามลำคอแกร่งของอีกคน เรียวนิ้วสวยลากไปตามแนวหลังใบหูของคนตรงหน้าเรียกความร้อนระอุให้กับร่างกายของซึงฮยอนได้เป็นทวีคูณก่อนที่ฝ่ามือบางจะไปหยุดอยู่ตรงท้ายทอยของเขาทั้งสองข้างราวกับกำลังหาที่พึ่งพิง

            ซึงฮยอนถอนจูบออกพลางมองใบหน้าหวานที่กำลังหลับพริ้ม เปลือกตาคู่สวยฉ่ำปรือลืมตามองคนตรงหน้า ไม่รู้ว่าเจ้าของดวงตาคู่สวยนี้จะรู้หรือไม่ว่าตอนนี้ตัวเองเซ็กซี่มากขนาดไหนหากแต่ซึงฮยอนรู้ดีเพราะเขาแทบอยากจะกระชากเสื้อผ้าของร่างบางออกไปให้พ้น

            ...อยากสัมผัสผิวเนื้อเนียนด้วยริมฝีปาก อยากจะแตะต้องทุกอย่างด้วยสองมือของตน

            ไม่รอช้ามือหนาก็จัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ของร่างบางออกโดยที่อีกฝ่ายไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย ถึงจะเหนื่อยมาทั้งวันแต่ซึงฮยอนก็ขอยอมเหนื่อยอีกสักหน่อยจะเป็นไรไปหากแลกกับความสุขทางกายและใจ ใช่ว่าจะเป็นเขาคนเดียวเสียที่ไหน ร่างบางเองก็เช่นกัน

            ใช้เวลาไม่นานนักสองร่างก็เปลือยเปล่าไร้ซึ่งพันธนาการมาปิดกัน เนื้อแนบเนื้อช่วยให้อบอุ่นยิ่งกว่าเตาผิงที่ไฟลุกอยู่ในขณะนี้เสียด้วยซ้ำ

            ฝ่ามือหนาประคองท้ายทอยของคนตัวเล็กให้นอนลงบนโซฟาตัวสวยอย่างเบามือราวกับคนใต้ร่างเป็นแก้วราคาแพงที่แสนจะบอบบาง ซึงฮยอนอยากทะนุถนอมคนๆ นี้ไว้ด้วยมือของเขาอย่างที่เคยสัญญากับตัวเอง สองสายตาสอดประสานบ่งบอกว่าต้องการกันและกัน

            “นายจะไม่ปิดบังทุกอย่างกับฉันใช่ไหม...” คนตัวเล็กเอ่ยถามย้ำเพื่อความมั่นใจ

            “ผมไม่มีอะไรปิดบังคุณอีกแล้ว”

ร่างสูงเอ่ยพลางยิ้มละมุน ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนหน้าผากมนเบาๆ สองสามครั้งก่อนจะไล่ลงมาตรงขมับด้านซ้ายอีกหนึ่งที ละลงมาเรื่อยจนถึงพวงแก้มขึ้นสีชมพูระเรื่อเรียกรอยยิ้มบางๆ ให้กับจียง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นทุกขณะด้วยความที่ยังไม่ชินกับการสัมผัสจากคนตรงหน้า

“ฉันรักนายแล้วนะ ซึงฮยอน...”

เพียงคำพูดสั้นๆ แต่มันกลับทำให้ท่านประธานหนุ่มหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ น้อยครั้งนักที่เขาได้จะได้ยินคำนี้จากร่างบางหากเขาไม่ได้เป็นคนเอ่ยถาม รอยยิ้มหวานผุดพราวไม่ต่างจากความแวววาวจากนัยน์ตาสีนิลซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความอัดอั้นตันใจจนยากจะอธิบาย

“ผมรักคุณยิ่งกว่า...”

            ซึงฮยอนก้มลงกระซิบชิดริมใบหูบางเบาๆ พอให้ได้ยิน เรียกรอยยิ้มน้อยๆ ฉาบทาบนใบหน้าหวาน วงแขนเล็กโอบกอดแผ่นหลังกว้าง ห้องทั้งห้องอบอวลไปด้วยความรัก ความร้อนแรงที่เกิดจากหัวใจทั้งสองดวง

            ริมฝีปากบางหยักกดจูบลงบนรำคอระหงสูดดมกลิ่นหอมจากกายบางไปทั่วบริเวณ ฝ่ามือหนาลากไล้ไปตามแนวเอวคอดไล่ไปจนถึงสะโพกมนก่อนจะบีบมันเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยวขณะที่เรียวปากก็ยังคงทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่อง

            เรียวขาขาวถูกแยกออกจากกันก่อนที่ใบหน้าคมจะค่อยๆ เคลื่อนลงต่ำเรื่อยๆ ผ่านแผ่นอกบาง ถึงกระนั้นก็ยังไม่ลืมที่จะหยุดชื่นชมความงามจากธรรมชาติที่ถูกสรรค์สร้างมาให้เขาได้เป็นเจ้าของ ยอดอกสีชมพูสดถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหยัก ลิ้นร้อนชื้นไล้วนโลมเลียจนร่างบางสะดุ้งด้วยความเสียวซ่าน

            ชื่นชมยอดตุ่มไตจนพอใจแล้ว หน้าท้องสวยก็หนีไม่พ้นเช่นกัน ริมฝีปากร้อนพรมจูบไล่ลงมาจนถึงแอ่งสะดือสวยแลบเลียไล้วนจนจียงต้องแอ่นอกโดยไม่ทันรู้ตัว สองมือบางเผลอขย้ำเส้นผมสีดำขลับของคนซุกซน เสียงครางหวานเล็ดรอดให้ได้ยินเป็นระยะดวงตาสีน้ำตาลฉ่ำปรือมองเพดานห้อง

            “อืม...”

            ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงการรุกล้ำจากคนตัวสูง เรียวลิ้นชื้นรุกรานช่องทางคับแคบด้านล่างอย่างหนักหน่วง สองขาขาวถูกจับชันขึ้นสูงจนเข่าแทบจะถึงหน้าอกบางหากแต่แม้จะเมื่อยล้าแค่ไหนก็ตามความต้องการในตอนนี้กลับมากกว่าเป็นไหนๆ

            เรียวลิ้นร้อนโลมเลียกระตุกรัวจนคนตัวเล็กหอบหายใจถี่กระชั้น ริมฝีปากสีสวยเผยออ้าโกยอากาศเข้าปอด ปลายนิ้วทั้งสิบจิกลงบนโซฟาอย่างยากลำบางเพราะมันไม่ได้ยับย่นตามมือจนต้องความหาที่พักพิงใหม่และคงจะหนีไปไหนไม่ได้นอกจากเรือนผมสีนิลของร่างสูงซึ่งตอนนี้กำลังถูกดึงจนแทบจะหลุดออกจากหนังศีรษะ

            “อ๊ะ!... ซึงฮยอน... ฉะ ฉันเหมือนจะตะ ตายเลย...”

เสียงหวานสารภาพออกมาอย่างไม่อายเพราะหากอดทนกับความรู้สึกต่อไปมันจะยิ่งทรมานมากขึ้นเท่านั้น เขายอมไร้ยางอายเสียดีกว่ายอมทรมานเหมือนร่างกายจะแหลกหัวใจจะขาดอยู่แบบนี้

“รักผมไหมครับ คนดี...” ซึงฮยอนราวกับจะแกล้งให้อีกคนทรมานเล่น

รอยยิ้มร้ายผุดพราวบนใบหน้าหล่อคมขณะกำลังปรนนิบัติลูกแมวตัวน้อยภายใต้อำนาจให้อยู่หมัด ซึ่งมันก็ได้ผลเกินคาดเมื่อเสียงหวานยอมเอ่ยตอบตามความต้องการของเขา

“รัก... ระ รัก รักมากด้วย... อืม...”

กรอบตาเรียวปรือปรอยหวานฉ่ำพลางเอ่ยคำรักให้อีกคนได้ชื่นหัวใจ เอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนร่างสูงแทบอยากจะฟัดให้แรงๆ หากไม่กังวลว่าร่างบอบบางจะบอบช้ำจากน้ำมือเขา ท่านประธานหนุ่มยอมสละริมฝีปากออกจากปากทางรักอุ่นร้อนไล่ต้อนรสจูบร้อนแรงจากขาอ่อนด้านในขึ้นมาจนถึงริมฝีปากบางสีสวยพลางสอดแทรกปลายนิ้วยาวเข้าไปทดแทนไม่ให้ขาดตอนขณะเดียวกันกลีบปากบางก็ถูกกลืนกินอย่างดูดดื่ม

“ผมจะเข้าไปแล้วนะครับ...”

เสียงทุ้มกระซิบชิดริมใบหู ไม่ต้องรอให้ได้รับคำอนุญาตใดๆ ความเป็นชายซึ่งกำลังแข็งขืนสู้มือเขาก็ถูกนำเข้าไปสำรวจโพรงถ้ำที่กำลังรอต้อนรับด้วยความยินดี

“อึก!”

แผ่นอกบางแอ่นรับความคับแน่นซึ่งเขายังไม่ชินกับมันนัก ขณะเดียวกันวงแขนเรียวถลาเข้าโอบกอดแผ่นหลังแกร่งไว้แน่นพลางจิกเล็บลงไปให้คนตัวใหญ่ได้แสบๆ คันๆ อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว สองแขนแกร่งประคองกอดแผ่นหลังขาวเนียนของคนใต้ร่างพรมจูบพวงแก้มนิ่มคล้ายกับกำลังปลอบโยนกับสิ่งที่เขาได้ทำลงไปให้ร่างบางได้ผ่อนคลายมากกว่านี้

จังหวะรักอ่อนโยนนุ่มนวลเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงขึ้นตามระดับความต้องการของทั้งคู่ ไฟจากเตาผิงที่ว่าร้อนนักหนาหาเทียบได้กับความร้อนระอุที่ทั้งสองได้มอบให้กัน หากจะให้แลกกับเงินหลักเจ็ดหลักแปดในเวลานี้ซึงฮยอนคงเลือกจะไม่รับและจียงเองก็เช่นกัน

...ขอเพียงมีกันและกัน ไม่ว่าหลักไหนก็ไม่อาจตีราคา

หากจะให้ซึงฮยอนเป็นผู้คุมบังเหียนเพียงคนเดียวผู้จัดการคนสวยก็คงไม่ยอมให้เขาได้ทำแบบนั้นง่ายๆ จะยอมได้อย่างไรในเมื่อเขาเองก็มีดีไม่แพ้กันซักเท่าไหร่ จียงไม่ใช่คนเก่งอย่างที่คนอื่นๆ คิดแต่เขาก็ถือว่าไม่น้อยหน้าไปกว่าหญิงสาวคนอื่นที่ซึงฮยอนเคยผ่านมา

            ร่างหนาถูกพลิกให้เป็นฝ่ายอยู่ใต้อาณัติของคนตัวเล็กและไม่มีการขัดขืนหากสิ่งนั้นมันเป็นความต้องการของว่าที่เจ้าสาวอย่างจียง สะโพกอวบอิ่มยกขึ้นลงตามจังหวะที่ควรจะเป็นไปเสียงครวญครางซึ่งมาจากความสุขดังระงมแข่งกับเสียงจิ้งหรีดเรไรภายนอกบ้านแว่วดังกังวานไปทั่วทั้งห้องรับแขก

            แสงสีเพลิงจากเตาผิงเป็นแบ็คกราวน์ชั้นเยี่ยมที่ช่วยในการปลุกเร้าอารมณ์ แสงเงาสะท้อนของคนสองคนขยับขึ้นลงบนฝาผนังสีเหลืองนวล ผ่านไปเพียงไม่ถึงกี่นาทีความอัดอั้นที่เก็บมานานหลายวันก็เป็นอันต้องถูกปลดปล่อย เสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ประสานกันให้ได้ยินชิดริมใบหูเมื่อร่างบางทิ้งตัวหมอบลงบนแผ่นอกแกร่ง สองมือของซึงฮยอนลูบบนเรือนผมนุ่มเบาๆ อย่างทะนุถนอมก่อนจะจูบซ้ำลงบนหน้าผากมนราวกับว่ามันเป็นรางวัลของคนเก่ง

            ...หากแต่มันยังไม่จบเพียงเท่านี้ สงครามรักยังคงมีอีกยาวไกลจนกว่าจะสิ้นแรง